Rozpoczynam cykl krótkich wpisów poświęcony czytanym i przeczytanym przeze mnie książkom w ostatnim czasie.
Szefologię gen. R. Polko czyta się bardzo przyjemnie, nie jest to biblia zarządzania, przy której po każdej kartce trzeba zrobić przerwę na złapanie oddechu.
Autor często nawiązuje do dyscypliny i hierarchii wojskowej, wydawać by się mogło, że zwolennik elastycznego podejścia i metodyk z rodziny Agile nie znajdzie tam nic ciekawego, a jeśli już to będzie to całkiem przeciwstawne zdanie.
O dziwo nie! Gen. Polko dostrzega, stosuje i precyzyjnie opisuje wiele metod znanych ze zwinnego podejścia do prowadzenia projektów. Nie nazywa ich oczywiście po imieniu, ale wprawny czytelnik bez problemu je dostrzeże.
Są to np.: angażowanie zespołu w zadanie (zespół nie może być zbiorem ludzi bezmyślnie wykonujących polecenia, każdy musi współpracować, znać swoje słabe i mocne strony oraz robić z nich użytek), delegowanie odpowiedzialności w ramach obszaru wiedzy danego pracownika, potępienie mikrozarządzania, maksymalne zorientowanie na skuteczność i przykładanie mniejszej wagi do innych czynności (np. do papierologii), poświęcanie odpowiedniej ilości czasu na raportowanie przełożonym (a także członkom zespołu) postępów projektu i planowanych działań.
Wskazuje również konieczność rozmowy (nie dyktatu!), liczenia się ze zdaniem osób niżej w hierarchii, opisuje skuteczne metody motywowania ludzi (wcale nie finansowe!) oraz sposoby podejmowania decyzji w środowisku niepewności.
Dodając do tego styl wywiadu i liczne ciekawe wywody dotyczące służby wojskowej generała Wojska Polskiego oraz lekkie pióro autorów – wyłania nam się ciekawa lektura, którą można bez problemu „połknąć” w jeden weekend. Polecam.
Moja ocena: 7/10 (bardzo dobra)
